ქალები მარსიდან, კაცები ვენერიდან (ნაწილი მეორე)

რადგანაც ქართველები ვართ და ყყველაფერში პირველები და განსაკუთრებულები უნდა ვიყოთ. მეც ჩვენს, ქართულ რელობაზე გავაკეთებ აქცენტს და აღვწერ ქალისა და მამაკაცის ურთიერთობას დღევანდელი ქართული მენტალიტეტისა თუ ფსიქოსოციალური ნორმების გათვალისწინებით.
ამას წინათ სასწავლო ფსიქოთერაპიულ ჯგუფს ვუძღვებოდი, სადაც დამწყებ ფსიქოკონსულტანტებს უნდა ესაუბრათ იმ პრობლემებზე, რომლებიც მათი აზრით ხელს შეუშლიდათ კლიენტთან/პაციენტთან მუშაობისას. შეუმჩნევლად საუბრის თემამ ნელ ნელა სექსისკენ და ქალიშვილობის ინსტიტუტისკენ გადაინაცვლა. ჯგუფი ორად გაიყო, ერთნი ამტკიცწებდნენ რომ ქალი უნდა იყოს ქალიწული გათხოვებამდე, რომ დედობა აკისრებს მას ამ მოვალეობას და რომ ქალი მამაკაცს უნდა ემორჩილებოდეს და მიმღები, მეორენი კი, რომლებიც უმრავლესობას წარმოადგენდნენ, პირიქით თავისუფალ არჩევანსა და სექსუალური ქცევას ქადაგეწბდნენ. დისკუსიის დასასრულს ჩემი რეზიუმე დაახლოებით ასე ჟრერდა: „მესმის თქვენი განცდები“, მივმართე მე თავისუფლების მოყვარულ უმრავლესობას. “შესაძლოა ხვდებით რომ ქა.ლი მიმღები უნდა იყოს, სწორედ ესაა რაც ხდება თუნდაც სექსის დროს – მამაკაცი ბიძგს აძლევს, ხოლო ქალი ღებულობს. მაგრამ ამავე დროს თქვენ ფიქრობთ: ვის უნდა დავემორჩილოთ და ვინ უნდა მივიღოთ?! ეს უქნარა, “ტრიაპკა” და თავის თავზე შეყვარებული კაცები?!” ჩემმა სიტყვებმა ჯგუფში, რომელსაც უპირატესად ქალბატონები შეადგენდნენ შეკავებული სიცილი და ოხვრა გამოიწვია, რამაც დამარწმუნა ჩემი ინტერპრეტაციის სისწორეში.
ვფიქრობ სწორედ ამაშია საქმე: კაცმა კაცური საწყისი დაკარგა, ქალმა კი ქალური. რამდენიმე ხნის წინ წავაწყდი ჯონ გრეის წიგნს სახელწოდებით “კაცები მარსიდან, ქალები ვენერიდან”, მაგრამ ვფიქრობ საქმე დღეს სხვანაირადაა – ქალები არიან მარსიდან, ხოლო კაცები ვენერიდან. ვეცდები აგიხსნათ რასაც ვგულისხმობ. ყველა ქალში არის კაცური საწყისი, ხოლო მამაკაცში ქალური. როდესაც ეს საწყისები აქტიურდება მიზეზთა და გამო. შედეგად ვღებულობთ გამამაკაცებულ ქალებს და გაქალურებულ მამაკაცებს. მოკლედ რომ ვთქვათ იმის გამო რომ დღეს კაცი აღარ კაცობს (ან არ ეძლევა საშუალება იკაცოს) კაცურ ფუნქციებს ქალები ითავსებენ. მინდა გითხრათ რომ არაფერია იმაზე საშინელი ვიდრე გამამაკაცებული ქალი. ის იწყებს მამაკაცის ჩაგვრას, სამაგიეროს გადახდას, საპასუხოდ კი იგივეს ღებულობს და აქ წარმოიქმნება ის კონფლიქტი რომელზედაც ვსაუბრობთ.

საქმეს კიდევ უფრო ამძაფრებს ის, რომ ქალს გარდა მიღებისა აქვს შთანთქმისკენ მიდრეკილებაც და სწორედ ამის გამოყენებასაც იწყებს. ქალური შურისძიება ალბათ ერთერთი ყველაზე საზარელი რამაა რაც შეიძლება წარმოიდგინოს მამაკაცის გონებამ. რათგან ეს მისთვის კასტრაციისა და შტანთქმის, გაქრობის, ფაქტიურად სიკვდილის შიშთან ასოციირდება. მითუმეტეს ქართველი კაცისთვის რომლისთვისაც საკუთარი ინდივიდუალურობას ერთმნიშვნერლოვნად კაცური ღირსებით განისაზღვრება. ქალის სწორედ ამგვარ ტიპაჟს გამოხატავს ინდუიზმში ქალღმერთი კალი, კისერზე ჩამოკიდებული მამაკაცთა თავებით. ის თავის მორიგ მსხვერპლს დასდგომია თავს ხმლითა და შუბით ხელში.

ეს არცაა გასაკვირი, წლების განმავლობაში დაგროვილმა ბოღმამ და სიმწარემ სადღაც უნდა ჰპოვოს გამოსავალი. ხოლო ამ ბოღმის დაგროვებას კი ჩვენივე ძვირფასი, მამა-პაპური პატრიარქალური კულტურა უწყობს ხელს. რომელიც დღეს დამახინჯებულია, ვიდრე ოდესმე იყო.
აი მივადექით კიდეც შემდეგი პოსტის სათაურს ამავე თემაზე: “დედიკოს ბიჭები და მამიკოს გოგოები”…
(გაგრძელება იქნება)